Το να μιλάς σε παιδιά μερικές φορές είναι σαν να τρέχεις έναν ατελείωτο μαραθώνιο. Μπορεί να είναι αμείλικτα και σκληρά, ειδικά όταν μαλώνουν μαζί σου ασταμάτητα.
Ξέρετε το ρητό που λέει ότι “Όλα επιτρέπονται στον πόλεμο και στην αγάπη;” Λοιπόν, τα παιδιά το παίρνουν κυριολεκτικά. Πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ή να πουν οτιδήποτε παρασυρόμενα από τα έντονα συναισθήματά τους.
Το θέμα είναι ότι ορισμένοι γονείς συχνά κατηγορούν τον εαυτό τους, σκεπτόμενοι «Δεν είμαι αρκετά καλός», ή «Οι πράξεις του παιδιού μου με οδήγησαν να συμπεριφέρομαι και να λέω πράγματα για τα οποία αργότερα μετανιώνω» ή «Για άλλη μια φορά, επέτρεψα στον εαυτό μου να παρασυρθώ σε καυγά με το παιδί μου.»
Αυτά είναι κοινά παραδείγματα αυτομαστιγώματος και αμφιβολίας που βιώνουν πολλοί γονείς.
Αλλά επιτρέψτε μου να σας πω αυτό: δεν είναι ότι δεν είστε αρκετά καλοί.
Ούτε έχει να κάνει με το ότι το παιδί σας είναι κακό ή ξέρει να παίζει βρώμικα. Οχι. Απλώς ξέρει να χρησιμοποιεί αυτό που λειτουργεί.
Θα αρπάξει ό,τι σας κάνει να “τσιμπάτε”, ό,τι σας κάνει να αντιδράτε.
Αν ένα “μαγικό ξόρκι” του δεν δουλέψει, πιστέψτε με, θα το πετάξει στην άκρη πιο γρήγορα από όσο φαντάζεστε. Δεν είναι ανόητο. Δεν θα σπαταλήσει το χρόνο του σε στρατηγικές που δεν φέρνουν αποτελέσματα. Γιατί όλα γίνονται για το αποτέλεσμα.
Και εδώ κρύβεται ένα μικρό μυστικό: όταν ενδίδετε σε κάτι που θέλουν, δεν έχει σημασία το γιατί υποχωρήσατε. Δεν έχει σημασία αν σας έπεισαν, αν εξάντλησαν την ενέργειά σας ή αν σας άφησαν διαλυμένους. Δεν τους νοιάζει ο λόγος.
Τους νοιάζει μόνο το γεγονός ότι λειτούργησε. Και ξέρετε κάτι? Θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αυτόν τον λόγο, αυτή τη μέθοδο που λειτούργησε σήμερα, αύριο και μεθαύριο. Θα το τερματίσουν.
Αλλά εδώ είναι το κλειδί: δεν αρκεί μόνο να χρησιμοποιούν τακτικές. Πρέπει να πέσετε και στις παγίδες τους.
Φανταστείτε αυτό: το παιδί σας πέφτει στο πάτωμα, κλαίγοντας και κλαψουρίζοντας, μέχρι να πάρει αυτό που θέλει. Μαντέψτε! Το κάνει μόνο με αυτούς που ανταποκρίνονται σε αυτό. Αν η μαμά “πέσει”, αλλά η γιαγιά παραμένει αδιάφορη, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι δεν θα ξανακάνει εκρήξεις μπροστά στη γιαγιά.
Τα παιδιά δεν είναι ανόητα. Γιατί να σπαταλήσουν ενέργεια σε κάτι που δεν λειτουργεί;
Τώρα, ας εμβαθύνουμε στα βάρη που κουβαλούν οι γονείς. Η ανατροφή των παιδιών είναι σαν μια βόλτα με τρενάκι, με σκαμπανεβάσματα που μπορεί να επηρεάσουν τη συναισθηματική σας ευεξία. Ωστόσο, μέσα στο χάος, είναι σημαντικό να βρείτε έναν τρόπο να φροντίσετε τον εαυτό σας.
Ξέρετε τι χρειάζεστε;
Αγάπη. Είναι μια βασική ανάγκη που έχουμε όλοι. Οι γονείς, ειδικότερα, χρειάζονται αγάπη πέρα από τη στοργή που τρέφουν για τα παιδιά τους (ας είμαστε ειλικρινείς, τα παιδιά μπορεί να σας τρελαίνουν μερικές φορές). Αναφέρομαι σε άλλες μορφές αγάπης, όπως το πάθος για τη μουσική, για παράδειγμα.
Δώστε στον εαυτό σας ένα διάλειμμα που σας αξίζει.
Αφιερώστε λίγο χρόνο για να ακούσετε τα αγαπημένα σας τραγούδια και αφήστε τα να σας παρασύρουν. Και αν έχετε την ευκαιρία, αποδράστε στη φύση για λίγη αναζωογόνηση που χρειάζεστε. Είναι σαν ένα φυσικό βάλσαμο για την ψυχή.
Ίσως βρείτε παρηγοριά σε δραστηριότητες όπως η ζωγραφική, το πλέξιμο ή η χειροτεχνία. Το θέμα είναι να κάνετε κάτι που σας φέρνει χαρά και γαλήνη. Αν σας αρέσει η κουζίνα, βρείτε λύτρωση στο ζύμωμα, βοηθάει στο ξέσπασμα άλλωστε.
Προχωρήστε και αφεθείτε σε αυτές τις δραστηριότητες που σας φέρνουν ψυχική ηρεμία όποτε μπορείτε.
Πρέπει πραγματικά να κατανοήσετε κάτι: όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν τις τακτικές τους, δεν είναι επειδή είναι εγγενώς κακά. Δεν είναι επειδή είναι «ακριβώς όπως η γιαγιά τους» ή επειδή διδάχτηκαν λάθος στο σχολείο ή οποιοσδήποτε από αυτούς τους παράλογους λόγους.
Απλώς χρησιμοποιούν αυτό που έχουν ανακαλύψει ότι λειτουργεί στην περίπτωσή σας. Είναι τόσο απλό.
Δεν έχουν κάποια κρυφή ατζέντα ή κακές προθέσεις πίσω από αυτό. Επομένως, δεν είναι απολύτως απαραίτητο να αυτοτιμωρήστε ή να βουλιάζετε σε σκέψεις όπως “Είμαι επιθετικός με το παιδί μου;”
Όχι, απλά κάνατε ένα λάθος. Αυτό είναι όλο. Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τους αγοράσετε μηχανάκι για να εξιλεωθείτε; Με τίποτα. Αυτό θα ήταν μεγαλύτερο λάθος.
Αντίθετα, εστιάστε στο να βρείτε μια λύση μέσα σας.
Βλέπετε, θα έρθει μια στιγμή που το παιδί σας θα μιλήσει για το τι συνέβη, πώς ένιωσε και βίωσε πράγματα. Και ξέρετε τι? Θα έχετε την ευκαιρία να μοιραστείτε και τη δική σας πλευρά της ιστορίας. Μπορείτε να πείτε, “Ξέρεις, δεν είχα ιδέα τι να κάνω εκείνη τη στιγμή. Συνέβη τόσο γρήγορα και ένιωσα εντελώς αδύναμος.”
Καθώς τα «ανυπάκουα» παιδιά σας μεγαλώνουν και γίνονται σοφότερα, θα καταλάβουν. Το κλειδί είναι να μην παραμείνετε σιωπηλοί, ειδικά όταν γνωρίζετε ότι το παιδί σας επηρεάστηκε. Μιλήστε μαζί τους, ακόμα κι αν σας φαίνεται δύσκολο να ξεκινήσετε.
Τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο από το να κάνετε ένα λάθος;
Το να τιμωρήσετε το παιδί σας με σιωπή. Πιστέψτε με, αυτό είναι ένα από τα πιο σκληρά πράγματα που μπορείτε να κάνετε. Είναι πολύ χειρότερο από το να αφήνεις το χέρι σου να γλιστρήσει σε μια στιγμή απογοήτευσης. Σίγουρα, η κοινωνία και οι γείτονες μπορεί να σας κρίνουν για εκείνη τη στιγμή, αλλά αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι πώς βλέπετε τον εαυτό σας και πώς συμφιλιώνεστε με τον εαυτό σας.
Οπότε, μην στεναχωριέστε πολύ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στον κόσμο δεν είναι το ότι δεν είσαι σούπερ γονιός κάθε στιγμή. Επιτρέψτε μου να σας πω ένα μικρό μυστικό: κανείς, και εννοώ κανείς, δεν τα έχει καταλάβει όλα όταν πρόκειται για τη γονική μέριμνα. Κανείς.
Ούτε το πιο καλά συμπεριφερόμενο, καλά εκπαιδευμένο ή έμπειρο παιδί δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το γεγονός. Είναι μάστορες στο να δοκιμάζουν τις δεξιότητές τους στους γονείς τους.
Και ξέρετε τι? Θα σας νικήσουν αργά ή γρήγορα, κι εσείς θα νιώθετε ότι μεγάλωσαν πολύ γρήγορα. Αλλά εδώ είναι η αλήθεια – όλα είναι μέρος ενός σχεδίου. Ο απώτερος στόχος είναι να γίνουν ανεξάρτητοι φορείς λήψης αποφάσεων όταν δεν θα μπορείτε πλέον να έχετε τον έλεγχο.
Λοιπόν, πάρτε μια βαθιά ανάσα. Η αποτελεσματική γονική μέριμνα είναι μια άγρια βόλτα, γεμάτη με σκαμπανεβάσματα.
Και όσο συνεχίζετε να μαθαίνετε, να μεγαλώνετε και να αγαπάτε τα παιδιά σας, είστε στο σωστό δρόμο.
Μην είστε πολύ σκληροί με τον εαυτό σας.
Αγκαλιάστε το ταξίδι, τις προκλήσεις και τις νίκες στην πορεία.
Τα πάτε περίφημα!